Waar
veel mensen niet bij stilstaan als ze belangrijke telefoontjes of brieven
moeten schrijven/plegen, is hun gemoedstoestand op dat moment.
Regelmatig gebeurt het je dat je nèt op vrijdagmiddag zo'n fijne brief treft bij de post. Een brief waar je of het liefst meteen op reageert of waar heel je weekend van naar de knoppen is. In beide gevallen moet je jezelf heel goed kennen en weten waar je op dat moment toe instaat bent. Ben je als je boos bent op je best? Kruip dan direct achter je computer of pak pen en papier en schrijf je reactie op. Je hoeft hem niet meteen op de bus te doen of op de verzendknop te klikken, zolang het er maar staat. Soms kom je namelijk als je het even hebt laten liggen op nog meer dingen die er eigenlijk aan toegevoegd hadden moeten worden waar je dan nog werk van kunt maken.
Belangrijk is in ieder geval dat je van jezelf uitvindt welke momenten voor jou de beste zijn om te reageren op die soort brieven. Waarom, zul je je afvragen. Simpel, de manier waarop een brief geschreven maakt een wezenlijk verschil in reactie van de ontvanger van jouw brief. Een tip die ik nooit zal vergeten (omdat ik het in de praktijk al zo vaak heb meegemaakt) die ik school heb geleerd…. ga geen belangrijke gesprekken aan als jij niet lekker in je vel zit. Je krijgt dan nooit waar je om vraagt. Je krijgt nooit de reactie die jij graag wil.
Je moet jezelf een beetje gaan trainen in communicatie. Punten van aandacht zijn dan:
Is degene met wie ik in gesprek moet gevoelig voor tranen of juist niet?
Is men gevoelig voor ferme taal/moeten mijn woorden met kracht uitgesproken worden?
Wanneer gaat de ander sneller tot actie over, als ik bel/schrijf of met persoonlijk contact?
Wat dat betreft is communicatie eigenlijk een soort spelletje. Je moet de ander inschatten door middel van een simpel gesprek zodat je te allen tijde weet hoe je de ander moet benaderen. Doordat je vaak meer dan 1x met dezelfde persoon te maken krijgt, weet je al snel hoe het best te handelen om iets van de ander gedaan te krijgen.
Het beste dat ik in onze zoektocht naar informatie heb gelezen ging over de zin: “het belang van het kind”. Tegenwoordig gaat men prat op deze zin en denkt dat alles daar om draait. Men vergeet alleen dat mijn ideeën wat belangrijk voor een kind zijn, anders zijn dan die van bijvoorbeeld opa en oma. Laat staan wat de ideeën van een welzijnswerker is voor mijn kind. Op het moment dat jullie te maken krijgen met mensen die mee gaan beslissen wat het belang is voor jou kind/eren, moet je je heel goed beseffen dat je dit eerst helder en duidelijk op papier krijgt. Pas dan kun je gezamenlijk verder werken aan wat het belang is van het kind. Zoals mijn oma zou zeggen: “zorgen dat alle neuzen dezelfde kant op wijzen”. Alleen dat kun je tot hetzelfde eindresultaat komen en zullen problemen niet zo huizen hoog meer worden.
Ook moet je je realiseren dat iedereen mens is. Je zult dus regelmatig botsen met de mening en goede bedoelingen van een ander. Kunst is om je rust te vinden (en behouden) en alles in kalmte te proberen oplossen. Ik weet dat dat vaak makkelijker gezegd is dan gedaan, vooral als je tot wanhoop gedreven wordt en je je met de rug tegen de muur voelt staan, maar zolang je het blijft proberen los je gauwer ontstane problemen op dan je denkt.
