Scheiden is voor niemand echt leuk. Niet voor ouders, maar ook niet voor kinderen. Zodra je als ouderzijnde de zware stap hebt genomen om te stoppen met je huwelijk, dan is de eerste stap wel genomen, maar eigenlijk begint dan pas alle ellende goed. Er komt zo vreselijk veel bij kijken. Niet alleen het financiële plaatje, maar vooral de omgang tussen ouders en kind/eren die geregelt moet worden. Iets dat alleen goed lukt als beide ouders met elkaar kunnen en willen communiceren omwille van de kinderen.

Eigenlijk zouden ouders zodra ze over kinderen beginnen na te denken ten tijden van hun huwelijk, meteen op papier moeten zetten hoe ze het willen regelen als ze ooit uit elkaar zouden gaan. Dat klinkt misschien dom om dat je een huwelijk niet in gaat met de gedachte… wat als het nu eens fout gaat. Maar bekijk het dan eens op een andere manier. In plaats van doemdenken zou je het gewoon op papier moeten zetten met de gedachte.… dit zal ik nooit nodig hebben. Mocht het dan misschien wel nodig zijn heb je die beslissing alvast gemaakt en hoeft daar niet meer om gevochten te worden. Want hoe erg je je ex-partner ook haat, je kind/eren en je ex-partner hebben ten alle tijden recht op omgang met elkaar.

Onthou gewoon dat als je nu alles in het werk stelt om die omgang te dwarsbomen, het later op je bordje terug komt. Vaak genoeg gebeurt het namelijk als het kind ouder wordt, het de andere kant van het verhaal wil horen en jou dus de rug toekeert. Beter is het als je je kind zelf laat ontdekken waar de ander toe instaat is of wat een vervelend persoon de ander echt is. Ja, dat kan frustrerend zijn om je kind gebukt te zien gaan onder het verdriet. Maar als je open met je kind blijft communiceren en er niet om heen draait, maar eerlijk bent, dan zal je kind je daar om waarderen en dankbaar zijn.

Ik in ieder geval wel. Ik ben mijn moeder heel erg dankbaar dat zij mij altijd heeft gestimuleert om contact te houden met mijn vader. En dat zij altijd zo positief mogelijk over hem heeft gesproken, maar dat ze ook eerlijk zei als iets anders was dan mijn vader had gezegt. Hier door heb ik jaren later zelf de keus kunnen maken om het contact te verbreken met hem om dat ik er zelf aan onderdoor ging. Hij koos er namelijk voor om altijd negatief te zijn over mijn moeder en mij geen band te laten krijgen met zijn nieuwe partner, waardoor ik mij nog eenzamer en minder waard voelde.

Ook als je ex-partner niets meer van jullie kind/eren wil weten, probeer dan zo min mogelijk negatief te zijn en dwing beiden dan niet op omgang. Soms is het voor beide partijen wel goed om door te zetten, maar bekijk de situatie goed, zodat je weet wanneer het tijd wordt om de handdoek in de ring te gooien.